Rozmowa ze Sławomirem Rumiakiem

Łukasz Kałębasiak: Zbudowałeś swój własny pawilon na Biennale w Wenecji. To chyba oznacza, że sam chciałbyś się znaleźć w tym prawdziwym?

Sławomir Rumiak: Nie pokazywałem do tej pory prac, dzięki którym mógłbym rościć pretensje do Biennale, w tym miejscu jestem realistą. Ale traktuję swój pawilon serio. Interesuje mnie właśnie wariacka idea, że pokazuję wyłącznie siebie, który pragnie się znaleźć w Wenecji w polskim pawilonie. Pawilony narodowe są miejscem marzeń wielu artystów. Moja odpowiedź jest taka: jeśli chcesz być w tym pawilonie, to go sobie zrób, zawieź do Wenecji i w nim będziesz.

Masz do pokonania ponad tysiąc kilometrów. Poradzisz sobie?

- Planuję jechać ok. trzech tygodni, ale nie traktuję tego sportowo, bo wyczynem będzie już zebranie tego pawilonu. Wątek wyczynowy, a nawet martyrologiczny, pojawił się na końcu przygotowań, gdy uświadomiłem sobie, co ja właściwie robię. Na początku myślałem, że będę wiózł pawilon polnymi drogami, pogwizdywał, ptaki będą śpiewały, niebo będzie błękitne, a ja poprowadzę coś w rodzaju dziennika z podróży. Teraz już wiem, że to nie będzie takie łatwe. W portalu "Polityki" wystartuje niebawem mój blog, dla którego zaproponowałem tytuł: "Śląsk - Wenecja: SALTO BIENNALE". To dużo mówi o skali trudności.

Więcej czytaj w Gazecie Wyborczej.