Wiadomości

  • 6 października 2021
  • wyświetleń: 1889

Uprawa koniczyny czerwonej

Materiał partnera:

Koniczyna czerwona jest jedną z najpopularniejszych w Polsce roślin motylkowych. Uprawia się ją na tym samym miejscu przez 2-3 lat. Wykorzystywana jest na cele pastewne oraz jako poplon w celu poprawienia jakości gleby. Dzięki temu, że korzenie koniczyny czerwonej mają zdolność kooperacji z bakteriami brodawkowymi, roślina ta jest w stanie związać nawet 300 kg azotu z atmosfery na obszarze 1 ha. Posianą z przeznaczeniem na paszę, możemy użytkować dopiero w drugim roku uprawy, zbierając 2-3 pokosy.

Uprawa koniczyny czerwonej


Jak przygotować podłoże do uprawy koniczyny czerwonej?



Koniczyna wymaga żyznego i zwięzłego, ale niezbyt ciężkiego podłoża, o odczynie obojętnym. Źle rośnie w glebach podmokłych, mało zasobnych w składniki pokarmowe. Do prawidłowego rozwoju potrzebuje odpowiedniej dawki wilgoci, niezbyt dobrze toleruje bowiem okresowe susze. Koniczyna czerwona najlepiej udaje się po roślinach okopowych, uprawianych na oborniku oraz rzepaku. Można ją wysiewać także po zbożach i kukurydzy, jeśli nie były odchwaszczane herbicydami. Ponownie w tym samym miejscu koniczynę możemy siać dopiero po 7 latach.

Jak i kiedy należy wysiewać koniczynę czerwoną?



Najlepszym terminem siewu koniczyny czerwonej jest okres od marca do połowy kwietnia. Należy użyć do tego celu, w przeliczeniu na powierzchnię, którą zamierzamy obsiać, ok. 10-14 kg nasion na ha. Warto przy tym wybrać wysokiej jakości nasiona, bez chwastów. Dla powodzenia uprawy bardzo ważne jest także wcześniejsze przygotowanie ziemi. Należy wykonać orkę zimową, a wiosną jedynie wyrównać ziemię broną. Nasiona powinny znaleźć się na głębokości 1-2 cm, w rozstawie ok. 30 cm. Dzięki temu rośliny wytworzą dużo pędów i będą właściwie się rozwijać.

Uprawa koniczyny czerwonej


Jak prawidłowo nawozić koniczynę czerwoną?



W związku z tym, że koniczyna preferuje obojętny odczyn podłoża jesienią, wcześniejszego roku przed jej wysianiem dobrze jest, przeprowadzić wapnowanie. W przypadku gleb ubogich w magnez najlepiej użyć wapna magnezowego, jeśli natomiast ziemia nie wymaga wapnowania, dobrze jest użyć nawozu magnezowego lub magnezowo-potasowego. Ważne jest także to, aby dostarczyć koniczynie odpowiednią dawkę fosforu oraz potasu. Fosfor najlepiej zastosować jednorazowo jesienią roku wcześniejszego przed wysianiem koniczyny, potas natomiast dobrze jest podzielić na dwie dawki. Jedną wysiewamy jesienią, a drugą wczesną wiosną. Dobre efekty przynosi także stosowanie mikroelementów takich jak: bor, molibden, mangan i miedź.

Choroby i szkodniki zagrażające uprawię koniczyny czerwonej



Uprawy koniczyny narażone są na atak groźnych infekcji grzybowych, bakteryjnych i wirusowych, które mogą spowodować spore straty w plonach. Aby uniknąć chorób w uprawie koniczyny, należy przede wszystkim przestrzegać terminu siewu oraz wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych. Duże znaczenie dla częstości ich występowania ma także to, czy zachowaliśmy właściwy płodozmian oraz, czy dokładnie przeprowadziliśmy odchwaszczanie i usunęliśmy resztki roślin z poprzedniej uprawy. Najczęstszymi chorobami atakującymi koniczynę czerwoną są brunatna plamistość, kustrzebka oraz mączniak właściwy, które powodują zamieranie jej liści.

O innych koniczynach informacje znajdziesz: